Rasa: CZŁOWIEK
Wzrost: 151-200 cm; średnio 171-180 cm;
Waga: 51-100 kg; średnio 71-80 kg;
Wiek: żyją do 100 lat, dojrzewają mając 15 lat, a starczy wiek zaczyna się od 51 lat.
Opis rasy: Ludzie zamieszkują cały Zachodni Archipelag. Duża pula genetyczna, sprawia, że każdy człowiek rodzi się z zupełnie
indywidualnym zestawieniem cech, są najbardziej różniąc się rasą na całym Erebsie
Profesje: każda, aczkolwiek ulubionymi są Rycerze i Kapłani
Ulubione zbroje i bronie:Ciężkie Zbroje, Kusze, kopie, lance, miecze, rapiery i włócznie.
Historia i społeczeństwo rasy: jest to rasa szybko rozwijająca się, odważna i ciekawa nowości. Żyje w społecznościach feudalnych z silnym rycerstwem, klerem, kupiectwem i bogatym chłopstwem.
Znane języki: Ich narodowym językiem jest wspólny.

Rasa: PÓŁELF
Wzrost: 151-200 cm; średnio 171-180 cm;
Waga: 51-100 kg; średnio 71-80 kg;
Wiek: żyją do 400 lat, dojrzewają mając 60 lat, a starczy wiek zaczyna się od 151 lat.
Opis rasy: Półelfy, niewiele różnią się w wyglądzie od ludzi, zależnie od rodziców, dziecko rodzi się z mniejsza albo większa pulą genetycznych cech jednej z ras, może mieć bardziej lub mniej spiczaste uszy, lub gęstszą brodę. Jednak zazwyczaj gracja półelfów dorównuje elfom, a celność i zwinność połączona z ludzką ciekawością i przebiegłością, rodzą mądrych magów i zwinnych łotrów.
Profesje: w praktyce mogą mieć każdą funkcją, jednakże rzadko spotyka się wśród nich barbarzyńców, iluzjonistów i alchemików, za to najwięcej jest wśród nich łowców, magów i złodziei.
Ulubione zbroje i bronie: Kolczugi, miecze, łuki i włócznie.
Historia i społeczeństwo rasy: rasa półelfów powstała z krzyżowania się ludzi z elfami. Mimo to jest w miarę liczna, szczególnie dzięki temu, że jakiekolwiek potomstwo półelfa z człowiekiem lub elfem jest właśnie półelfem, a ponad to rozmnażają się w ramach własnej rasy. Jednak są często odrzucani przez zamknięte elfie społeczeństwa.
Znane języki: Wspólny, Elfi.

Rasa: ELF
Wzrost: 161-210 cm; średnio 181-190 cm;
Waga : 41-90 kg; średnio 61-70 kg;
Wiek: żyją do 1000 lat, dojrzewają mając 201 lat, a starczy wiek zaczyna się od 651 lat.
Opis rasy: Są bardzo długowieczni, zdarzają się wśród nich ponad tysiącletnie osobniki. Z wyglądu przypominają ludzi, dopóki nie przyjrzysz się dokładniej. Mają pociągłą przystojna twarz, są szczupłe o ziemistej cerze, większość elfów ma brązowe lub czarne włosy.
Profesje: najczęściej elfy spotyka się wśród magów, łowców i wojowników, za to brak wśród nich barbarzyńców, astrologów.
Ulubione zbroje i bronie:Kolczugi, Łuki, Miecze i sztylety.
Historia i społeczeństwo rasy: Elfia historia zaczyna się u zarania świata. Stworzeni jak głosi legenda z drzew, zaczęli zasiedlać świat. Zakochali się w lasach i nigdy nie wypuścili się poza ich granicę, chociaż, niejednokrotnie zdarzało się, że działanie w świecie zewnętrznym przyniosło by im spore profity, gdyby nie ich izolacja prawdopodobnie to oni władali by teraz Archipelagiem oraz zachodnim kontynentem.
Znane języki: ich narodowym językiem jest elfi, ponadto połowicznie (50 %) znają też Wspólny Archipelagu.

Rasa: Pół Ogry
Wzrost: 181-230 cm; średnio 201-210 cm;
Waga : 101-150 kg; średnio 121-130 kg;
Wiek: żyją do 200 lat, dojrzewają mając 30 lat, a starczy wiek zaczyna się od 101 lat.
Opis rasy: jest to proporcjonalnie zbudowana pod rasa ludzi, charakteryzująca się wysokim wzrostem i dużym ciężarem ciała. Po swych przodkach ze strony Ogrów pozostała im potężna postawa, długowieczność i gruba skóra. Natura pozostawiła im też mądrość i inteligencję typową dla olbrzymów oraz niezbyt wysoką naturalną zręczność. Mimo to cechuje ich duży refleks i duża szybkość przemieszczania się.
Funkcje: z racji swych predyspozycji siłowych najczęściej spotyka się je jako barbarzyńców, łowców i wojowników. Nie ma ich wśród
nich magów i alchemików.
Ulubione zbroje i bronie: z reguły jest im obojętne jakich zbroi używają, jednakże najczęściej stosują różne odmiany skór na wzór barbarzyńców, młoty, maczugi i pały. Często także sięgają po duże kamienie lub walczą na pięści.
Historia i społeczeństwo rasy: rasa pół ogrów powstała ze skrzyżowania się ludzi z olbrzymami. Mimo to jest dość liczna, szczególnie dzięki temu, że jakiekolwiek potomstwo pół ogra z człowiekiem lub ogra rodzi się jako pół-ogr. Ponadto rozmnażają się wewnątrz własnej rasy. Pół-ogry najczęściej lubią być wolnymi członkami plemiennych społeczności różnego typu hord, jednakże wielu z nich mieszka w miastach, stanowiąc liczącą się grupę. Bardzo dobrze czują się w każdym niemal miejscu i łatwo aklimatyzują się do nowych sytuacji.
Znane języki: Wspólny oraz język olbrzymów.

Rasa: PÓŁORKI
Wzrost: 151-200 cm; średnio 171-180 cm;
Waga : 51-100 kg; średnio 71-80 kg;
Wiek: żyją do 100 lat, dojrzewają mając 15 lat, a starczy wiek zaczyna się od 51 lat.
Opis rasy: rasa ta podobna jest do ludzkiej, jednakże półorki mają charakterystycznie orczy silnie zadarty do góry nos oraz lekko skośne oczy, ponadto rzadko noszą zarost. Ich ręce są trochę krótsze od ludzkich, zakończone dużymi, silnymi dłońmi. Ten właśnie typ budowy rąk, chodzenie na odrobinę zgiętych nogach, z lekkim przygarbieniem upodabnia je do orków, tworząc dodatkowo wrażenie, że są niżsi.
Funkcje: praktycznie nie spotyka się wśród nich paladynów i magów, a najczęściej znani są jako wojownicy, złodzieje, zabójcy i czarnoksiężnicy.
Ulubione zbroje i bronie: jako potomkowie orków starają się ich naśladować w swym wyborze uzbrojenia, przez co najchętniej używają zbroi skórzanych nabijanych ćwiekami, półpancerzy, rzadziej zaś korzystają z łuskowych. Z kolei ich ulubione bronie, to typowo orcze szable, noże i łuki refleksyjne.
Historia i społeczeństwo rasy: rasa półorków powstała ze skrzyżowania się ludzi z orkami. Mimo to rasa jest ona bardzo liczna, przede wszystkim dzięki temu, że jakiekolwiek potomstwo półorka z człowiekiem lub orkiem jest półorkiem. Ponadto rozmnażają się wewnątrz własnej rasy, a trzeba przyznać, że gustują w dużej ilości dzieci. Półorki z reguły tworzą wraz z orkami bardzo spójne społeczeństwo militarne, zajmując w nim wysoką pozycję tuż za Uruk-hai. Społeczeństwo to jest bardzo solidarne, dzięki czemu rzadko występują w nim konflikty rasowe. Często wraz z innymi rasami wywodzącymi się z orków uważają się za jeden naród.
Znane języki: narodowym językiem ich jest Wspólny Archipelagu Centralnego i język orków.

Rasa: KRASNOLUDY
Wzrost: 101-150 cm; średnio 121-130 cm;
Waga : 51-100 kg; średnio 71-80 kg;
Wiek: żyją do 400 lat, dojrzewają mając 60 lat, a starczy wiek zaczyna się od 201 lat.
Opis rasy: krasnoludy to rasa niska, bardzo krępej budowy, o wielkiej szerokości ramion, średnio 1.5 większej od ludzkiej. Ręce i nogi mają grube, co szczególnie widać po stopach i dłoniach. Głowa ich jest trochę większa od ludzkiej, odznaczająca się gęstymi, najczęściej kręconymi włosami i małą łysinką na czubku. Gęste brwi i zwykły trochę większy od ludzkiego nos nadaje im z reguły srogi i odpychający wygląd. Mimo to ich charakter jest bardzo pogodny, aczkolwiek są one czułe na punkcie honoru i wartości. Krasnoludy są z reguły bardzo zadbane, ubrane starannie i ze smakiem, przepasane kolorowym pasem. Wielu innym rasom wydaje się, że mają oni bzika na punkcie swych bród, które najczęściej sięgają aż do pasa i są zaplatane w najrozmaitszy sposób, z reguły charakterystycznie dla reprezentowanego klanu. Do ich specjalnych zdolności należy dobre oswajanie wzroku z ciemnością (infrawizja), gruba skóra i pociąg do bogactwa lub władzy.
Funkcje: najczęściej spotykani są jako wojownicy, gwardziści i kupcy, rzadziej jako kapłani i astrologowie. Od czasu do czasu zdarzają się wśród nich także złodzieje i zabójcy, ale najczęściej są oni zmieszani z jedną z pierwszych funkcji.
Ulubione zbroje i bronie: krasnoludy bardzo dużą wagę przywiązują do noszonej zbroi, szczególnie do jej solidności i wykonania. Z tego też powodu gustują w warstwowych kolczugach i innych zbrojach metalowych. Wśród broni preferują wszelkie topory, oskardy i bronie obuchowe, a na odległość kusz również ciężkie. Niekiedy jednak chętnie używają włóczni, sztyletów i łuków krótkich. Ze względu na swój wzrost nie są w stanie używać większości innych broni.
Historia i społeczeństwo rasy: Krasnoludy zawsze stanowiły liczącą się rasę w dziejach Orcusa. Ich społeczeństwa są z reguły zamknięte dla innych ras, za to krasnoludów szczególnie najemników lub kupców wszędzie jest pełno. Wioski i miasta krasnoludzkie są z reguły położone w górskich okolicach, najczęściej w specjalnie do tego celu przebudowanych jaskiniach lub kopalniach i słyną z przepychu, bogactwa, praktyczności i świetnej obronności. Cechą szczególną tego społeczeństwa jest bardzo mała ilość kobiet stanowią tylko 1 /10 społeczności, z tego też powodu do małżeństwa uprawnieni są tylko ci, którzy już coś znaczą lub na to zasłużyli. Tak więc poszukiwanie bogactwa i sławy jest powodem, dla którego duża część ich populacji na długo opuszcza rodzinne strony.
Znane języki: ich narodowym językiem jest krasnoludzki, ponadto połowicznie (50 %) znają też język orków i gnomów.

Rasa: GNOMY
Wzrost: 101-150 cm; średnio 121-130 cm;
Waga : 51-100 kg; średnio 71-80 kg;
Wiek: żyją do 400 lat, dojrzewają mając 60 lat, a starczy wiek zaczyna się od 201 lat.
Opis rasy: gnomy z daleka przypominają krasnoludy, jednakże mają nie tak szerokie ramiona i lepiej zachowane proporcje ciała. Kobiety gnomów uchodzą za bardzo zmysłowe i ponętne, co niekiedy przysparza wielu problemów. Mężczyźni z reguły nie mają wiele włosów i nie lubią nosić zbroi, jeśli nie ma ku temu oczywistej potrzeby. Nade wszystko wyróżniają się opasłymi brzuszkami, szczególnie, że lubią smacznie i dużo zjeść. Gnomy wyróżniają się swym humorem i znajomością zabaw oraz nader często popadają w kłopoty ze względu na głupie niekiedy aż za bardzo kawały. Jako mało wojowniczy naród są chętnie przez wszystkich widziani. Do specjalnych cech tej rasy można zaliczyć wysoką zdolność oswajania wzroku z ciemnością (infrawizja) i dość grubą skórę.
Funkcje: gnomy spotyka się najczęściej wśród kleryków, kupców i iluzjonistów, jednakże wielu z nich to wojownicy, gwardziści, złodzieje, a nawet alchemicy.
Ulubione zbroje i bronie: dopóki tylko mogą, nie korzystają ze zbroi, ale gdy zajdzie taka potrzeba, to korzystają ze wszystkich, jakie tylko wpadną im w ręce. Najczęściej używają broni obuchowych młotów i oskardów, rzadziej toporów, włóczni, krótkich łuków i krótkich mieczy. Ze względu na swój wzrost nie są w stanie używać większości innych broni.
Historia i społeczeństwo rasy: gnomy spotyka się wszędzie i to najczęściej w większych, zasiedziałych rodzinach. Od początku znanej historii Orcusa naród ten nigdy nie stworzył własnego państwa, zadowalając się wykorzystywaniem swych ogromnych możliwości intelektualnych.
Znane języki: ich narodowym językiem jest gnomi, ponadto połowicznie (50 %) znają też język orków, krasnoludów i elfów.

Rasa: NIZIOŁKI
Wzrost: 91-140 cm; średnio 111-120 cm;
Waga : 31-80 kg; średnio 51-60 kg;
Wiek: żyją do 200 lat, dojrzewają mając 30 lat, a starczy wiek zaczyna się od 101 lat.
Opis rasy: Hobbity przypominają karłowatych ludzi, albo niewyrośnięte gnomy lub krasnoludy, jednakże wyróżniają je gęste, kręcone owłosienie, często porastające też lekko dłonie i stopy oraz prawidłowe proporcje ciała. Ich krępe ciało ma dość grubą skórę. Ciekawą ich cechą są duże, głęboko osadzone pod gęstymi brwiami oczy, nieco przypominające krasnoludzkie. Usposobienie hobbitów uchodzi za bardzo spokojne i jeśli tylko mogą, nie mieszają się do spraw większych ras. Jeśli jednak to robią, widać, że są bardzo ciekawscy i dzięki swej wrodzonej, niebywale dużej zręczności, niezwykle wszędobylscy.
Funkcje: Najczęściej hobbitów spotyka się jako kupców i złodziei, ale trafiają się wśród nich również wojownicy, łowcy, kapłani, druidzi, a nawet astrologowie i iluzjoniści.
Ulubione zbroje i bronie: nie chcąc tracić swej wysokiej zręczności hobbici gustują w zbrojach, które jej nie ograniczają. Używają lekkich broni ze względu na wzrost, np. krótkich mieczy, sztyletów, krótkich łuków oraz proc i kamieni.
Historia i społeczeństwo rasy: hobbici jako lud spokojny, o zainteresowaniu rolnictwem nie wykształcili nigdy własnego państwa, ani własnych formacji wojskowych, za to bez szemrania podporządkowują się, oczywiście w miarę swych możliwości, silniejszym rasom. Najczęściej lubią zamieszkiwać wzgórza, gdzie system ich podziemnych nor-chatek tworzy całe wioski lub małe miasteczka. Ulubionym ich zajęciem, poza leniuchowaniem, jest uprawa chmielu, tytoniu i zbieranie soczystych liści agawy. Z tego też powodu są znani jako dobrzy rolnicy i kupcy, szczególnie, że większość plonów sprzedają krasnoludom lub reptillionom, zyskując przy tym ich militarną ochronę.
Znane języki: ich narodowym językiem jest Wspólny Archipelagu Centralnego, ponadto połowicznie (50 %) znają też język orków i elfów.

Rasa: REPTILLIONI
Wzrost: 151-200 cm; średnio 171-180 cm;
Waga : 51-100 kg; średnio 71-80 kg;
Wiek: żyją do 200 lat, dojrzewają mając 30 lat, a czym starczy wiek zaczyna się od 101 lat.
Opis rasy: reptillion niekiedy nazywany błędnie człowiekiem-jaszczurem jest gadem jaszczurem typowo dwunożnym, o całkowicie wyprostowanej postawie ciała. Jego kształty z wyjątkiem półmetrowego, niezbyt grubego ogona i twarzy jest jednak tak humanoidalny, że ubrany w zbroję z daleka bardzo trudno od różnić go od człowieka. Jego ciało za ogonem z muskulatury przypomina silnie umięśnionego mężczyznę, jednakże skóra poza głową pokryta jest twardymi, elastycznymi, kilkucentymetrowymi łuskami o zabarwieniu oliwkowo-złocistym. Kończyny są kształtem podobne do ludzkich, chociaż z reguły kończą je kilku centymetrowe pazury. Głowa reptillionów umieszczona jest na odrobinę dłuższej od ludzkiej szyi i w większości pokryta rogowymi tarczkami, które z przodu w dotyku są równie miękkie jak skóra człowieka. Z przodu kształt twarzy nie od biega bardzo od ludzkiego, ale widać wyraźnie trochę dłuższą dolną część, gdzie znajdują się bardzo małe, jak na gady szczęk uzębienie. Pośrodku widnieje coś na kształt nosa, z dwoma okrągłymi otworami nosowymi. Po bokach głowy zamiast uszu zewnętrznych widnieją błony o analogicznej funkcji. Wyraz "twarzy" reptillionów jest raczej poważny i dystyngowany, chociaż mają duże poczucie humoru i często się śmieją. Ich głos składa się z wielu elementów syczących i dosyć łatwo wydają gwizdy, dzięki czemu rasa ta znana jest z częste go pogwizdywania jakichś melodii. Cechą charakterystyczną tej rasy, jest to, że są żyworodne i stałocieplne, a więc niezależne od temperatury otoczenia.
Funkcje: Jako pradawna rasa, reptillioni korzystali ze wszelkich funkcji. Obecnie wiele z nich jest dla nich niedostępnych. Jest to spowodowane tym, że obecnie mogą mieć tylko dwa typy charakteru: praworządny dobry i praworządny neutralny. Najczęściej reptillioni sprawdzają się jako rycerze, mimo że nie są w stanie nosić typowo rycerskich zbroi.
Ulubione zbroje i bronie: z powodu posiadanej łuski nie są w stanie używać zbroi, które więcej niż dwukrotnie ograniczą ich zręczność lub szybkość, a także nie są w stanie chodzić w skórach smoczych. Spośród broni używają każdego jej rodzaju, ale największe predyspozycje przejawiają we władaniu swą pradawną, narodową bronią, tzn. toporomieczami. Często też używają mieczy, kusz i własnych pazurów chociaż ich arystokracja ze względu na swój status tego nie robi, obcinając je.
Historia i społeczeństwo rasy: Jest to jedna z najstarszych ras na Orchii i przez wiele transsów była najliczniejszą i najprężniej rozwijającą się. Reptillioni wiele uwagi poświęcają bardzo starannemu wychowaniu dzieci. Powoduje to, że w momencie osiągnięcia pełnoletności ich charakter zostaje ukształtowany jako praworządny i nie zły. Społeczeństwo reptillionów pobudowało w oparciu o naturalne jaskinie dawniej zamieszkane przez orki pobudowała u ich wrót potężne kamienne twierdze, o szaleńczo wprost wysokich wieżach i murach, budzące swą potęgą podziw nawet wśród krasnoludów. Z tego też powodu ich miniaturowe miasta-twierdze rozrzucone są po całym Archipelagu Centralnym i nigdzie nie odgrywają większego znaczenia. Reptillioni słyną głównie z siły swych wojsk szczególnie rycerstwa dosiadających równie dobrze koni, co i wytresowane potężne kamienne jaszczury. Handel najemnymi oddziałami np. do ochrony karawan przynosi im ogromne zyski i pozwala utrzymać niekiedy nawet bardzo "przeludnione" siedziby.
Znane języki: ich narodowym językiem jest reptillioński, ponadto połowicznie (50 %) znają też język orków i Wspólny Archipelagu Centralnego.